Actie voor behoud kasseistroken: 'Het is jammer dat het in Nederland niet beschermd is'

Laat de kasseistroken in Nederland niet verdwijnen en haal ze weer tevoorschijn waar ze onzichtbaar zijn geworden. Die oproep doet een groep liefhebbers van de historische wegverharding met natuurstenen.

Wat kasseien zijn, hoef je een wielerliefhebber niet uit te leggen. De bekendste wedstrijd met veel kasseistroken is Parijs-Roubaix. Maar liefst 50 kilometer moeten wielrenners dan over de bonkige kinderkopjes koersen. Prachtig, vindt hoofdredacteur Rens Muller van wielerblad Bicycling. Hij startte daarom een actie voor het behoud van kasseistroken in Nederland.

Stenen uit de mijnen

In Nederland is nog ongeveer 200 kilometer weg op deze manier geplaveid. Die wegen zijn vooral te vinden in Brabant (100 km), Zeeland (12,5 km) en Drenthe (50 km). Daar is een logische verklaring voor. De stenen van de wegen in Zuid-Nederland komen uit nabijgelegen steengroeven in België en de stenen in Drenthe werden daar uit de eigen bodem gehaald.

"In veel gevallen zijn ze blijven liggen, juist omdat niemand er ooit naar omkeek. Daarom zakken ze nu op sommige plekken ook weg. Het zijn vergeten, verstopte wegen waar niemand hoeft te zijn", zegt Martijn Sargentini. Hij schreef een boek over de kasseistroken in Nederland, die belangrijk zijn geweest in de Nederlandse wielergeschiedenis. Samen met Joost van Beijsterveld maakte hij daarnaast een online kaart met alle nog bestaande kasseistroken.

Actie heeft succes

Bij het schrijven over kasseien in Zeeland stuitte wielerblad Bicycling op twee 'vergeten' stroken met de beeldende namen: Knolweg en Bietenweg. Reden voor Muller en schrijver Bram de Vrind om een handtekeningenactie op touw te zetten om de wegen bij het dorpje Clinge onder de modder vandaan te halen. "Elke kasseistrook die verdwijnt is er één te veel."

De actie is een veel groter succes dan Muller had bedacht. Inmiddels is de online petitie door 1600 mensen getekend en bemoeit zelfs de lokale en regionale politiek zich ermee. Veel prominente (ex-)profwielrenners als Laurens ten Dam, Brian van Goethem, Bobbie Traksel en Bram Tankink steunen de actie.

Charme en goed voor de bijen

Tankink: "Een stad met kasseien heeft veel meer charme dan straten met asfalt. Het geeft uitstraling." Daarnaast hebben kasseien volgens hem ook nog een toegevoegde waarde voor de biodiversiteit. "Er kunnen plantjes en bijen omheen leven. Tussen de spleten nestelen bijen. Als je er beton van maakt dan ben je dat kwijt."

"Op sommige plekken zijn ze er mooi ingelegd en op andere plekken zijn ze er ingegooid", zegt oud-profwielrenner en Eurosport-commentator Bobbie Traksel. Ook hij is een echte liefhebber, die zelfs de oprijlaan van zijn vorige woning met kasseien heeft bestraat. "Het is wel jammer dat het in Nederland niet beschermd is."

Bietenweg en Knolweg

Of de twee wegen in Zeeland ook daadwerkelijk worden hersteld, hangt van van de eigenaren. De Bietenweg loopt over het land van een boer. Die laat telefonisch weten dat hij de actie sympathiek vindt, maar niet van plan is om de weg schoon te maken. "Het is een bedrijfsweg. Als daar fietsers over gaan en er een ongeluk gebeurt, dan weet je niet wat er gebeurt. Dat moeten we vermijden."

Voor de Knolweg is wel goede hoop. Staatsbosbeheer is eigenaar en staat positief tegenover het schoonmaken. "We juichen het onderhouden van de kasseistrook toe, maar we krijgen te weinig geld van de provincie om dit uit voeren." Dat geld lijkt er nu via een andere route toch te komen." Er hebben zich bedrijven gemeld die het wel willen betalen."

Vereniging ter behoud van de kasseistroken

In België en Frankrijk hebben kasseistroken de status van cultureel erfgoed. In Nederland niet, daarom is het beheer en onderhoud niet overal optimaal. Veel kasseistroken zijn in de loop der jaren verdwenen onder een laag asfalt of weggehaald. Vermoedelijk gaat het om honderden kilometers. De kasseiwegen zijn 100, 150 en soms wel 200 jaar oud en vertellen hun eigen verhaal. "Het is cultureel erfgoed."

Muller ziet de Zeeuwse actie als opmaat naar een groter initiatief. Naar Frans voorbeeld wil hij met vrijwilligers kasseistroken in heel Nederland gaan onderhouden. "Eigenlijk zou ik een vereniging ter behoud van de kasseistroken in Nederland in het leven willen roepen. Liefhebbers kunnen dan de kasseistrook schoffelen en van onkruid ontdoen."