'Het is niet stoer om aan een vrouwenziekte te lijden': waarom eetstoornissen bij mannen nog altijd weinig aandacht krijgen

Dat ook mannen een eetstoornis kunnen krijgen is niet bij iedereen bekend. En daarom wordt het ook niet altijd bij iedereen herkend. "Als het gaat om een eetstoornis denk ik dat veel mannen ondergediagnosticeerd zijn", zegt therapeut Teun Remij.

In Nederland lijden zo'n 200.000 mensen aan een eetstoornis. Precieze cijfers hoe groot het aandeel daarvan man is zijn er niet, maar geschat wordt dat het om ongeveer 5 tot 10 procent gaat. Friso (23) was daar één van. "Als ik nu foto's terugzie van toen ik een jaar of 16, 17 was, dat is graatmager. Zo hoor ik niet te zijn."

Ziekte wordt niet altijd herkend

Tijdens de coronacrisis ging Friso op zichzelf wonen en kwam hij er achter dat hij hulp nodig had. Samen met zijn moeder ging hij naar de huisarts, en werd doorverwezen naar een gespecialiseerde kliniek voor eetstoornissen.

Maar de ziekte wordt niet bij iedereen herkend. "Als het gaat om eetstoornis denk ik dat veel mannen ondergediagnosticeerd zijn. Ik durf wel te zeggen dat er meer mannen zijn met een eetstoornis die we nu niet kunnen bereiken", zegt therapeut Teun Remij van Human Concern.

'Vrouwenziekte'

Psycholoog Bernou Melisse van Novarum ziet ook dat er vaak vooral aan vrouwen wordt gedacht bij een eetstoornis: "De reden dat eetstoornissen onderbelicht blijven bij mannen is dat het vaak gestigmatiseerd wordt als vrouwenziekte. Het is niet stoer om aan vrouwenziekte te lijden. Mannen praten er minder snel over."

En bij mannen is het ook niet altijd even duidelijk te zien aan de buitenkant. "Als een man er naar streeft om in zijn ogen een perfect lichaam te krijgen, gaat hij vaak veel trainen en denken we 'zo, die is goed bezig'. Terwijl bij vrouwen veel sneller de alarmbellen af gaan omdat je ziet dat ze te dun worden", legt Melisse uit.

'Soms lopen ze er 50 jaar mee rond'

Melisse behandelt bij Novarum alleen volwassenen en ziet dat bij veel mannen pas op een latere leeftijd wordt ontdekt dat ze een eetstoornis hebben. "Soms lopen ze wel 40 of 50 jaar met een eetstoornis rond zonder dat deze behandeld wordt."

Te lang doorlopen met een eetstoornis kan de klachten verergeren. "Het kan leiden tot een hardnekkige eetstoornis, maar ook eenzaamheid, somberheid en sociale isolatie", ziet Remij. "Ik denk dat het taboe eigenlijk groter is dan de eetstoornis."

'Nu mag ik weer mezelf zijn'

Het is wat Melisse betreft daarom belangrijk dat er meer aandacht komt voor eetstoornissen onder mannen. "Een eetstoornis discrimineert niet, die kiest niet tussen geslacht."

Friso heeft inmiddels zijn laatste behandeling gehad en is blij met wie hij nu is. "Het beeld dat ik over mezelf had, was dat ik niet zoveel waard was. Nu mag ik mezelf weer zijn."