Het schijnt dat de elite hem nog nooit heeft gezien. Hij woont dan ook in een andere wijk dan het establishment. Maar hij is het wel geworden. Eigenlijk mag het pas over een paar dagen bekend worden, maar het is niet meer onder de pet te houden. De Gewone Man is de Politicus van het Jaar geworden. 

Je ziet hem eigenlijk nooit, want hij is onopvallend heel gewoon. En toch is hij virtueel de alles bepalende overheersende factor in de politiek geworden. Alle ideologische vergezichten worden uit verkiezingsprogramma’s geschrapt, want de Gewone Man moet het wel begrijpen. Programmamakers breken, op aangeven van de leiding, hun hoofd over formats die leuk zijn voor de Gewone Man. De Gewone Man wil iets anders, zo is het beeld. De Gewone Man vindt alles niks, wil uit Europa, heeft een hekel aan migranten en Marokkanen in het bijzonder, is voor zwaardere straffen, vindt iedereen die meer verdient dan hij een zakkenvuller en wil, kortom, een andere politiek met andere gezichten. De Gewone Man is rondom boos, geïrriteerd en ontevreden. 

Het is niet langer meer het militair-industrieel complex, de politiek-journalistieke klasse of het grootkapitaal dat de dienst uitmaakt. De Gewone Man bepaalt de toon, bepaalt het beeld, bepaalt het denken en stuurt de koers. Welke politicus kan daar aan tippen? Voor veel zijn we bang. De Koude Oorlog is na vele jaren van detente weer opgewarmd, de cyber war is al in volle gang en alle zekerheden van voorheen wankelen als nooit tevoren. En als je het nieuws goed op je laat inwerken, dan zijn er niet alleen donkere dagen vóór de kerst maar vooral ook ná de kerst. Maar de grootste dreiging die er is, is waar de politiek bang voor is: de kiezer. Of het nu de VVD is, de PvdA of het CDA is, ze piekeren zich allemaal suf over wat de Gewone Man zou kunnen denken en wat ze hem moeten bieden. Naar de mond praten, het onhaalbare verkopen als een oplossing, geloofwaardigheid veinzen met ongeloofwaardige teksten. Uit angst dat de kiezer de leidende politiek laat vallen als een baksteen. Vox pop op radio en televisie, feiten die plaatsmaken voor meningen, tattoos laten zetten, alles om in de gunst te komen bij wie men denkt dat ie bestaat. Er is toenemend ongewoon politiek gedrag om te willen paaien. 

De gewone burger, de kiezer, wordt in de metafoor van de Gewone Man afgeschilderd als een bedreigde diersoort en door anderen misbruikt om onzinnige politieke ideeën erdoor te drukken. Als er weer gewone politici komen, die durven voorop te lopen, niet met een vlag of in uniform, maar met een goed en geloofwaardig verhaal, dan zijn zij het waaruit ik volgend jaar weer een Politicus van het Jaar kies.

Kees Boonman, politiek commentator

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.