Als een echtscheiding een vechtscheiding wordt, zijn kinderen vaak het grootste slachtoffer. Hoe ervaren zij de breuk tussen hun ouders?

In het kader van een thema-uitzending over (v)echtscheidingen morgen, ondervroeg EenVandaag ruim 650 jongeren uit het 1V Jongerenpanel over de scheiding van hun ouders. Sommige jongeren in het onderzoek gaven aan de breuk tussen hun ouders als een vechtscheiding te hebben ervaren. We vroegen hen wat ze hebben meegemaakt. Dit vertelden ze:

‘Mijn ouders namen het wordt vechtscheiding heel letterlijk. Er werd gescholden geslagen en ruzie gemaakt. Om wie? Om alles! Geld, huis en kinderen. Mijn moeder was nog het meest neutraal. Maar mijn vader verachtte haar en verscheurde foto's voor ons gezicht. Geen goed woord kwam uit zijn mond.’

            

‘Ouders die elkaar bestoken met 1000 WhatsApp-jes met scheldwoorden. Een vader die zijn kinderen berichtjes stuurt met de woorden “jullie moeder manipuleert jullie”,”jullie moeder is ziek” of “och och kind, je word erin geluisd waar je bij staat”. Onmogelijk om mee om te gaan voor een kind.’

‘Altijd ruzie en gezeik. Ze wijzen naar elkaar. Ik hoor als kind van elk iets anders. En als ik ze moet geloven, dan is mijn vader schuldig volgens mijn moeder en andersom. Om gek van te worden!’           

‘Mijn moeder wilde niet meer met mijn vader praten, maar zei alles wat op haar hart lag over hem wel tegen mij. Ze was heel negatief over hem. Soms vloog mijn moeder mijn vader aan als hij mij en mijn broertjes af kwam zetten nadat we bij hem waren geweest. Ik ben wel eens tussen hen in gesprongen.’

Mijn ouders belden met elkaar en scholden, werden hysterisch. Ze wilden allebei voor ons zorgen, maar vooral de ander laten verliezen.

‘Mijn ouders waren vaak aan het vechten, mijn zusje en ik zijn vaak door de voordeur naar buiten gevlucht als ze weer eens bij de achterdeur aan het vechten waren. Er is ook verschillende keren politie bij geweest.’

Lees ook