EenVandaag deed onderzoek naar stress bij jongeren. Eline ervaarde flinke stress en kwam terecht bij een psycholoog. Hier haar verhaal.

'Ik heb geen echte officiële door de dokter verklaarde burn-out gehad. Wel heb ik me een paar maanden zo gevoeld, en ben uiteindelijk via de huisarts bij een psycholoog terechtgekomen. Het kwam mede door alle druk die op me lag. Door de maatschappij, door vrienden en door ouders. Je moet presteren op school. Anders heb je geen kans op een baan (als je die al hebt in deze crisis). Je bent met school bezig, ondertussen wil je je rijbewijs halen, enz. enz. Uiteindelijk vind je een vaste baan. Dan is er weer de volgende stap, dat je uit huis wil. Er word dan ook verwacht dat je mee gaat doen in de maatschappij.'

Ruzie met vrienden

'Vrienden die aan je trekken. Appjes en facebook berichten die ik kreeg. Het waren er voor mijn gevoel zo veel. Dan zat ik werkelijkwaar drie-kwartier alle appjes te beantwoorden. Dacht ik dat het zo even rustig was. Integendeel, iedereen begon weer terug te appen en verwacht weer dat je meteen antwoord. Hoeveel ruzies ik wel niet heb gekregen omdat ik geen appjes beantwoorde. Heb je met al je vrienden afgesproken, begint het rijtje weer van voor af aan. Op het werk veel stress. Oudere collega's die hoge eisen stellen en veel van je verwachten. Ouders die dingen van je verwachten. Op den duur houd het gewoon op. Maar als je dat vertelde aan mensen, snapten ze het niet. Er werd een week rekening mee gehouden, en daarna begon het weer van voor af aan.'

Opgebrand

'Op den duur trok ik het niet meer. Ik ben op het werk in huilen uitgebarsten. Ik wist niet meer wie ik was en waar ik voor stond. Had helemaal geen zin in mensen om me heen, maar wilde ook niet alleen op de bank zitten omdat ik het idee had dat ik zoveel dingen moest doen. Eten deed ik niet meer, omdat ik op mezelf woonde en niet meer kookte. Slapen ging slecht door alle stress en druk die ik voelde.

 

Uiteindelijk heb ik een week vrij gekregen van mijn werk en ben op aanraden van hun naar een psycholoog gegaan. Dit heeft me zoveel geholpen. Omdat ik in huilen uitgebarsten was, wisten collega's er ook van. Ook heb ik collega's en naaste vrienden en familie verteld dat ik naar een psycholoog ging. Omdat dit serieuze stappen waren, werd hier ook rekening mee gehouden door hun. Achteraf had ik dit veel eerder moeten doen, want de druk en de stress die ik voelde was al zo op het MBO.'

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.