FLOOR BREMER, OHIO - Op zoek naar de sheriff van Stark Country, Tim Swanson, was mijn eerste stop vanmorgen een kippenslachterij. Ironisch genoeg bedacht mijn 'never-lost'-gps systeem in de auto dat ik daar moest zijn. Hun begroeting bij de deur was een bak water. Dat moet je weten om eroverheen te kunnen stappen. Pootjebadend stond ik dus in de deuropening, verwachtend een sheriff te zien. Hun verbazing was even groot als de mijne.

De sheriff bleek gehuisvest naast de gevangenis, vertelde de kippenslachters met hun witte mutsjes op. Dat had ik zelf kunnen bedenken, als ik mijn ratio niet had uitgeschakeld al luisterend naar 'mevrouw never-lost'. Wachtend op Sheriff Swanson bekeek ik even de top tien meest gezochte misdadigers van de FBI. Osama Bin Laden stond gezellig ingeklemd tussen een meneer die tabak kauwt en zijn familie heeft uitgemoord en een meneer die sinds 1970 moordend het land doortrekt. Er stonden geen vrouwen op de lijst. Ook daar is het glazen plafond nog niet doorbroken.

Ineens was daar de stem van de Sheriff: "Dutch Television" bulderde hij door de wachtruimte. Het voelde aan als een overtreding van de wet. Ik dribbelde achterde de ferme pas van de sheriff aan -man van weinig woorden- totdat ik plaats kon nemen voor zijn gigantische bureau met daarop allerhande vlaggen en goud glimmende awards. Mijn vragen beantwoordde hij effectief in tien minuten. Of ik de gevangenis nog even wilde zien?

Net wakker en totaal onvoorbereid hupte ik weer achter de sheriff aan. Binnen no time zag ik alleen nog maar tralies. Op links zag ik uit mijn ooghoek twee geboeide gevangenen aankomen. Een in het rood. Een in het oranje. Rakelings liepen ze langs me. Strak keken ze me aan. Waarom had ik ook alweer bedacht een strak blousje aan te trekken. "Wat betekenen die kleuren", piepte ik naar de sheriff toen ze voorbij waren. "Gevaarlijk en nog gevaarlijker". Nee, deze man wist hoe hij je je op je gemak moest stellen. Tijdens zijn antwoord verscheen achter hem een bewaker met een grote herdershond. Het beeld van de zojuist gepasseerde gevaarlijke boeven wisselde moeiteloos van plaats met de bekende foto uit Abu Graib. "Effectief die honden", zei de sheriff trots. "Gevangenen doen niets meer met ze in de buurt".

Ik inmiddels ook niet meer want op het kruispunt waar we stonden kwam een heel lint aan gevangenen voorbij lopen. Ik was de attractie van de dag, maar dat leek de sheriff niet door te hebben. Hij praatte even bij met een van de bewakers.

Hij duwde na deze public display een deur open waar een oorverdovend gekrijs weerkaatste door de betonnen ruimte. "Hier zit de mentale gevallen zoals je hoort". Waar 'hier' was specificeerde hij niet verder. Hij had het te druk met het plastisch uitleggen hoe een van de gevangenen zich vanacht had opgehangen aan de telefoonkabel van de telefoon die aan de muur hing. "Dat gebeurt honderden keren per jaar op allerlei verschillende manieren en plekken. Meestal lukt het niet".

De rondleiding die verder volgde leek een beetje op die scene uit silence of the lambs, waarin Jody Foster door de gevangenis loopt. Althans zo voelde het. Mijn realiteitsbesef bestond alleen nog maar uit films die ik had gezien over Amerikaanse gevangenissen.

Elke luxe ontbreekt. Toch is er wel een dokter en een tandarts: "Bij kiespijn trekken we de kies gewoon, we zijn er niet om mooie gebitjes te kweken." De gevangenen eten voor 90 cent per dag een warme maaltijd. "Dat voldoet aan alle eisen. Ze krijgen genoeg calorieen binnen, we zijn geen restaurant. Als het ze niet bevalt moeten ze maar zorgen dat ze niet meer terugkomen", aldus de sheriff.

Sheriff Swanson heeft het goed gedaan de afgelopen vier jaar, vindt hij zelf. Op 4 november, de dag van de presidentsverkiezingen, mogen de mensen er al dan niet voor zorgen dat hij wordt herkozen. Hij is een democraat. Zijn tegenstander republikein: "Die man speelt vuile spelletjes". Sheriff Swanson heeft nog vijf maanden om campagne te voeren. Ik denk dat ik wel op hem zou stemmen. Al was het alleen maar omdat hij me veilig weer de gevangenis heeft uitgeloodst.

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.