Is de winnaar de winnaar? Maakt het wat uit of we dat weten? Hebben we wat aan die zekerheid, of dondert het niet? We weten feitelijk niet eens wie de vorig edities van de Tour de France écht hebben gewonnen.

En met echt bedoel ik: schoon, zonder verboden prestatiebevorderende middelen. Op mijn bureau ligt nog een oude krant. Ik pak het stuk uit De Telegraaf van een paar weken geleden er nog eens bij. Een vreemd stuk is het. De krant had in de voorbije maanden contact gezocht met alle 25 nog levende Tour-winnaars en vroeg of Armstrong terug dient te worden gezet in het pantheon van winnaars van de Tour.

Betrapte winnaars

Ik vind het een vreemd stuk want ik weet niet precies wat de uitkomst (12 van de 25 wilde Armstrong terug op de erelijst) me nu wil duidelijk maken. Alsof winnaars over dit soort zaken de meest zinnige dingen kunnen zeggen. Lijkt me van niet, al was het maar omdat er tussen de om een antwoord gevraagde renners ook mannen zitten die ooit betrapt zijn op het gebruik van verboden stimulerende middelen, zoals bijvoorbeeld Bernard Thevenet en onze eigen Joop Zoetemelk, die drie keer is betrapt.

Armstrong terug

Natuurlijk zegt het merendeel dat Armstrong terug dient te keren op de erelijst. Als dat zou gebeuren legitimeert dat namelijk ook hun gedrag. Opmerkelijk vind ik vooral het antwoord van Zoetemelk, die onder meer zegt dat het ’niet juist’ is wat Armstrong heeft gedaan, om te vervolgen met: ’maar om terug te gaan om de geschiedenis te herschrijven heeft geen zin.’ Maar de geschiedenis is helaas voor Zoetemelk niet statisch, het is juist niets anders dan interpretatie van gebeurtenissen. Tot je er dood bij neervalt zou ik bijna zeggen.

Streep onder verleden

Het is de laatste tijd - en zeker de voorbije drie Tour-weken- overigens nogal bon ton om te roepen dat er een streep onder dat verleden moet. Het zijn de renners, de ploegleiders, de organisatoren en een aantal wielerjournalisten die zulke opmerkingen maken. In een reactie op een eerdere blog op deze plek reageerde de in Amsterdam woonachtige Belgische schrijver Herman Chevrolet op dat gedrag en wees mij op het volgende beroemde citaat: Wie het verleden vergeet is gedoemd het opnieuw te beleven.

Dank Herman.

Als je vervolgens de reactie van Tourbaas Christian Prudhomme leest op de veelal onzinnige uitspraken van de nog levende Tourwinnaars, dan besef je dat er nog een lange weg te gaan is in het wielrennen. ’Armstrong is voor ons verleden tijd,’ zei Prudhomme. ’Hij bestaat niet meer voor ons.’ Dat heet je kop in het zand steken, want de laatste keer dat ik het checkte bestond Armstrong nog wel degelijk.

Doorvragen

Alleen daarom al moeten we door blijven gaan; doorgaan met het herinterpreteren, zoeken, vragen. Dat de Tourbaas het allemaal zat is geeft juist aan dat die herinterpretatie noodzakelijk is en dat het malle stuk van De Telegraaf bij nadere beschouwing helemaal niet zo mal is. Op dit moment maakt het mij niet zoveel uit of de eindwinnaar van zondag ook een schone winnaar is. Deze Tour is bijna gedaan en kan geïnterpreteerd worden. We merken wel hoe hij zich verhoudt tot de tijd.

Voor mij staat er maar één ding vast. Als de Chinees Cheng Ji van Giant-Shimano morgen geen botten breekt in de tijdrit zal hij zondag op tijd arriveren in Parijs en voor altijd de laatste plaats van het algemeen klassement bezetten. Hoe het de rest van de renners vergaat zal de geschiedenis uitwijzen.

Sportjournalist Nando Boers bespreekt elke maandag de sport in Radio EenVandaag. Tijdens de Tour de France blogt hij voor EenVandaag.nl. Lees eerdere blogs rechtsboven op deze pagina terug.

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.