Ze zijn niet van deze tijd, verlangen terug naar het leven tussen de twee wereldoorlogen. Ze ontmoeten elkaar via Club Interbellum, en noemen zichzelf nostalgisten. Samen vieren ze de heimwee naar een tijd die voor vele als duister te boek staat, de crisisjaren en de opkomst van het fascisme. "Wat in de huidige tijd ontbreekt is de gemeenschapszin van toen."

Mark Davids heeft er een missie van gemaakt om zijn hele leven in te richten zoals toen: "Het is een levensstijl, ik denk dat ik gewoon zo bén." Zijn woning in Amsterdam ziet eruit als een museum. Hij heeft zelfs de moderne keuken vervangen voor een vooroorlogse. De stopcontacten zijn van bakeliet, "beter als je het mij vraagt", en in de berging staat een origineel rijwiel uit de jaren '20. Alleen een moderne computer verraadt een connectie met de 21-ste eeuw.

Streven naar perfectie

"Het kwartje viel zo'n twintig jaar geleden", vervolgt hij. "Wat volgde was een jarenlang onderzoek. Er blijven nog steeds dingen om te ontdekken voor me. Puzzelstukjes die leren hoe het dagelijks leven toen was." Het lukte Davids zelfs om zijn werk aan te passen aan zijn nieuwe levensstijl. Hij is beveiliger in het Rijksmuseum. "Vierentwintig uur per dag zo leven, dat is wat ik wil. Het was allemaal net iets beter allemaal dan deze tijd."

'Al een tijdje zoekende'

Club interbellum telt in Nederland zo'n 350 leden. De harde kern, van zo’n dertig nostalgisten, omarmt alle aspecten van het interbellum zoals omgangsvormen, kleding, interieur en huishouden. De ander richt zich meer op één aspect zoals de muziek of de kledingstijl.

"Een jaar geleden zag ik Birthe lopen bij de verzamelaars-jaarbeurs. Ze klopte gewoon helemaal!" jubelt de 26-jarige Leilanie Hermsen uit Almere tijdens hun nostalgisten-picknick. "Ik was al een tijdje zoekende, maar ik kende niemand. Die vintage kleding is echt een ijsbreker, je kunt gewoon op mensen aflopen. Ik heb zoveel nieuwe mensen leren kennen." Naast vintage shoppen gaan de leden van de Club Interbellum vaak samen op pad. Samen fietstochten maken op jaren ’30 fietsen of een openluchtmuseum bezoeken.

Een hand, geen zoen

Zeker in de crisisjaren van deze eeuw sloten zich veel nieuwe leden aan bij het gezelschap. Het zijn mensen uit alle lagen van de samenleving en van alle leeftijden. Het jongste lid is een scholier van veertien die zich dagelijks hijst in een outfit van bijna een eeuw terug.

Wat ze bindt, behalve hun voorliefde voor die andere tijd? "Het is meer dan een beetje stijfjes naast elkaar zitten, een beetje mooi zijn", stelt Leilanie.

Vaste picknickbezoeker Tom schenkt mineraalwater uit een plastic fles in een glazen karaf. Hij is kleermaker van beroep en maakt kleding op basis van oude ontwerpen, daar is veel vraag naar. "We zijn op het oog misschien een beetje gereserveerd, we houden van beleefdheden. Geven liever een hand dan zoenen. Maar je moet jezelf ook niet te serieus nemen hoor."

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.