'Mijn leven is kapot, hij moet negentig uur harken'

 Niemand dacht dat ze het zou overleven. Maar Nelly Vollebregt (65) vocht als een leeuw na een vreselijk ongeluk dat haar voorgoed rolstoelafhankelijk maakte. Op een smalle dijkweg wordt de wielrennende vrouw aangereden door een automobilist die vooral oog had voor zijn telefoon, niet voor de weg.   

Het is een zonnige zomeravond in augustus 2012. Vastgoedmakelaar Nelly Vollebregt stapt op haar racefiets voor een rondje. Ze doet niets liever na een drukke werkdag. Het wordt een fietstocht die haar leven voorgoed veranderd. “Ik rijd hier op de dijk en van de andere kant komt een auto”, schetst Vollebregt terwijl ze in haar rolstoel zit aan de rand van dijkweg die op steenworp afstand ligt van haar woning.

De auto die haar tegemoet komt rijden wordt bestuurd door een 19-jarige man die druk bezig was met zijn telefoon. "Hij was muziek aan het scrollen en heeft mij niet gezien. Pas vlak voor de klap heeft hij geremd,” zegt Vollebregt.

ZIE OOK: Helft automobilisten gebruikt telefoon tijdens rijden

Leven voorgoed veranderd

Het was een frontale botsing. Van de carbon-racefiets waarop ze op reed is weinig meer over. Ze vliegt over de auto en belandt in de berm naast het kanaal. “Ik was direct in coma. Mijn bekken lag helemaal open, mijn middenrif was gescheurd, mijn darmen en lever zijn kapot en in mijn rechterbeen zit een pen. Het was verschrikkelijk. Niemand dacht dat ik dit zou overleven,” vertelt Nelly.

Haar leven zal nooit meer hetzelfde zijn. Haar succesvolle bedrijf als vastgoedmakelaar heeft ze moeten opgeven. “Ik was een sporter, ik fietste dagelijks, tuinierde veel. Ik was altijd bezig. Al die dingen zijn er niet meer.”

Taakstraf voor dader

Op de dijk waar heb ongeluk gebeurde mag je maximaal zestig kilometer per uur rijden. De bestuurder was niet alleen afgeleid door zijn telefoon, hij reed ook bijna twintig kilometer te hard. Hij wordt veroordeeld tot een taakstraf van 90 uur en een rijontzegging van een half jaar. Wat meespeelt in het oordeel van de rechter is dat hij een ‘first offender’ is.

Nelly is erg teleurgesteld over de straf. “Negentig uur een tuintje harken en mijn leven is kapot. Dat is niet rechtvaardig. Ik was enorm boos.” Ze is van mening dat haar zaak behandeld had moeten worden als een misdrijf. “Dit is geen ongeluk. Dat kunnen we allemaal hebben als we normaal verkeersgedrag in acht nemen. Dit is een verkeersmisdrijf waarvan het ongeluk een gevolg is geweest.”

Verkeersongeluk of verkeersmisdrijf?

Het zou goed zijn als het recht een splitsing maakt tussen misdrijven of échte ongelukken, vindt Nelly. Het is een standpunt dat ze ook vertolkt namens de Vereniging voor Verkeersslachtoffers. “Ik zou heel graag willen dat de rechtspraak daar anders mee omgaat. Als er sprake is van een bewust misdrijf moet je dat anders bestraffen dan een ongeluk”.

Nelly pleit er bovendien voor dat ongelukken veroorzaakt door een mobiele telefoon, hetzelfde berecht worden als een ongeluk veroorzaken als rijden onder invloed van drank of drugs. “Er is geen verschil. Het is moedwillig verkeerd gedrag om anderen schade te berokkenen. Het is een te groot risico."

“Doe het niet!”

Voor de mensen die nog altijd denken dat je achter het stuur ook andere dingen kunt doen, heeft Nelly een boodschap: doe het niet. “Je moet ervan uitgaan dat je een ander mens geen leed aan wilt doen. Dus doe het niet!”

Met je telefoon bezig zijn en rijden gaat niet samen, benadrukt ze. "Je kunt niet anticiperen op wat het verkeer doet, het verkeer kan namelijk per seconde veranderen. Daar moet je op kunnen reageren. Alles wat er op die gsm staat, blijft daar staan. Je mist niets. Veiligheid is belangrijker."