Het is zondagmorgen en de wereld wordt wit wakker. Precies op de dag dat de voetbalcompetitie ontwaakt uit de beroemde winterstop (Waar winter? Hoe winter?) krijg je alweer een code geel over je heen; het is glad in het land.

In Engeland hebben ze geen last van welke winterstop dan ook; in dat land is een beetje fan zijn hele maandsalaris kwijt aan het bezoeken van een miljoen wedstrijden in drie weken. Er wordt iedere dag gespeeld en de tribunes blijven vol: dampende ademtochten uit duizenden monden verhogen de sfeer. Als het koud is, helpt het gevoel het samen koud te hebben.

Nederlandse voetballers hadden het niet koud, zagen geen sneeuw, bevroren niet en overwinterden in half luxe pretparken in Spanje of Turkije. Het heeft altijd iets malligs om reportages uit die oorden te zien. De beelden zijn altijd hetzelfde (palmen, bikini’s in het zwembad, slenterend luie spelers met koptelefoons op en helemaal niets voorstellende beelden van oefenwedstrijdjes die blijkbaar veel geld opleveren en daarom “interessant” zijn). De vragen van de reporters zijn al jaren hetzelfde, de antwoorden van spelers en trainers evenzo en de beelden helemaal. Leve de winterstop. Leve originele ideeën.

Ooit, in de winter van 1973-74 hadden we in ons land een echte winterstop. Koningwinter en de Arabische olieboycot gingen hand in hand en gedurende weken werd er niet gespeeld en mocht je op zondag ook niet de weg op, of je moest een “uitzonderingspapier” hebben.

Er was in die dagen een grote rel omdat het bekerduel Heerenveen-Feyenoord veel te laat verschoven werd door de KNVB. In Friesland werd men toen razend boos en werd er een schadevergoeding van wel 100.000 gulden geëist bij de voetballeiders. De mare ging toen dat Ajax en Feyenoord gespaard werden; hun spelers mochten op de harde velden niet geblesseerd raken…

Voor mensen die zich niets meer kunnen herinneren uit die tijd: de amateurcompetitie lag maanden stil. Pas in maart kon er weer gespeeld worden. Wel werd voor amateurteams fietsen en heel vroeg op weg gaan met het openbaar vervoer geëntameerd. Joop den Uyl was onze sociale voorganger en gedwee ondergingen we deze gekheid: geen voetbal, geen zondagsverkeer. Zoals Den Uyl immer stelde:” Twee dingen…”

Omdat ik (toen al) bij Studio Sport werkte hadden wij een “uitzonderingspapier”, dat soms wel iets van een “Ausweiss” weghad en waar omstanders boos op reageerden: waarom jullie wel en wij niet?

Wij hadden die papieren om ons met films van andere sportwedstrijden te kunnen vervoeren naar Hilversum om toch nog Studio Sport op de geëigende tijd op de buis te krijgen.

En na de uitzending op zondag kregen Henk Terlingen, Joop Reuvecamp en ondergetekende (alle drie wonend in Amsterdam, we reden samen, want dachten en handelden sociaal; zo had Den Uyl ons geleerd) de grote opdracht de maandagse Appie Happie striptekening van Dick Bruynesteyn van de televisiestudio in Hilversum naar het gebouw van Het Parool in Amsterdam te rijden.

Dat deden we weken lang. De toen zeer bekende en guitige tekenaar gaf ons ook opdrachten mee. Mochten we, om welke reden ook, te water raken in de door Reuvecamp gereden auto (Weesper trekvaart, de Ankeveense plassen, grachten in Amsterdam) dan dienden we de tekening boven het hoofd, tegen het plafond van de wagen te houden, want daar bevond zich een luchtbel die de tekening zou sparen. Dan was, zoals Dick zei:” De Kunst tenminste gered”

We hebben zelfs proef gezeten in de auto en op de achterbank met de tekening boven ons hoofd moeten zitten, opdat de artiest zelf onze handelingen goedkeurde.

Het was toen a. een lange winter b. er speelde die gekke oliecrisis die helemaal niet nodig was (hoorde je veel later) c. kinderen rolschaatsten op de snelweg en hielden autopedraces door grote straten en lanen in vele steden d. andere sporten dan voetbal kwamen op de tv. En werden voor even populair.

Op enig moment gingen we weer normaal doen en ook weer voetballen. Feyenoord werd landskampioen, NEC en FC Groningen degradeerden en Appie Happie miste geen enkele wedstrijd dat seizoen.

PS. Verleden week zag ik beelden van een American footballwedstrijd tussen de Bengals en de Vikings. Er werd gespeeld bij 23 graden onder nul en er zaten 75.000  dik aangeklede mensen in het stadion die een fantastische middag beleefden. De stoerste spelers droegen mouwloze shirts. In eentje dacht ik Appy Happie te herkennen.

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.