Emmanuel Macron dreigt met de komende parlementsverkiezingen zo’n enorme meerderheid te halen met zijn gloednieuwe partij, dat er ook een gloednieuw probleem ontstaat: Te weinig tegenspraak. 

Als kandidaat van het midden wilde Macron een nieuw soort politiek introduceren. Het dogmatische links-rechts schema vervangen door een politiek van coalities, compromissen en pragmatische oplossingen voor de grote problemen. Macron ging toen uit van een politiek landschap, waarin links en rechts nog steeds aanwezig zijn. Maar inmiddels tekenen zich de contouren af van een enorme meerderheid in het parlement. Waarbij in de marge nog een restje bestaat van het oude links en het oude rechts. De rest, zo'n 450 zetels, is gevuld met geheel nieuwe kandidaten zonder veel ervaring, die vooral heel enthousiast zijn over Macron.

Zegen of vloek?

De vraag is of deze zegen niet stiekem een vloek is, want wat moet je als relatief jonge en onervaren president met een parlement dat ook nog eens alles voor zoete koek slikt?

Maar ja, het Franse Parlement is in de jaren 50 nu eenmaal speciaal ontworpen als een volgzaam parlement. Het moet de president niet voor de voeten lopen. De opkomst was dit keer historisch laag. Maar het systeem werkt nog hetzelfde. Macron kan dus in een machtspositie komen vergelijkbaar met die van de Gaulle in de jaren 50. Met één groot verschil: Macron is Europeaan, de Gaulle was dat niet.

Definitief weten we het zondag als in de tweede ronde de kandidaten die in kiesdistricten 1ste en 2de werden het tegen elkaar opnemen. In het district Benelux, ook goed voor 1 zetel zijn dat twee jonge kandidaten uit Brussel: Pieyre Alexandre Anglade voor La Republique en Marche van Macron en Sophie Rauszer voor La France Insoumise van Jean Luc Mélenchon 

Sociaal en neo-liberaal

Gister gingen ze in debat met elkaar over in Den Haag voor een publiek van Fransen in Allebei 29, allebei ambitieuze professionele politici, gebrand op een scherp debat. De één wil een sociaal Europa waar de geplaagde Franse arbeider weer wat lucht krijgt en Frankrijk geen ‘Griekse toestanden’ krijgt.

De ander heeft een stropdas en een meer neo-liberaal recept voor Frankrijk waarbij de Fransen over de hele breedte wat harder aan de bak moeten. Met allebei goede argumenten. De stropdas gaat winnen. Maar als ze Macron écht een plezier willen doen zouden de Fransen eigenlijk massaal op de Linkse kandidaat moeten stemmen. Voor een iets minder volgzaam parlement.  

Pieyre en Sophie stellen zich voor

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.