Wat nu in Griekenland gaande is voelt vertrouwt, maar mijn gevoel zegt me dat we een in een nieuw hoofdstuk zijn beland. Ik ben er niet zeker van of dat nu goed is of niet, maar ik weiger het heersende pessimisme mijn beoordelingsvermogen te laten vertroebelen.

Door Ioanna Panagiotopoulou

Het Griekse parlement stemde in met de strenge maatregelen met 229 stemmen voor en 64 tegen. De broekriem aansnoeren om het land van de ondergang te redden, we hebben het hier al eerder meegemaakt.

Ook niet nieuw: de protesten zoals ze gisteren uitbraken op het Syntagmaplain, vol met anti-kapitalistisch sentiment, met mobiele eenheden, vliegende petroleumbommen en rennende demonstranten op de vlucht voor traangas en politie.

Dit tafereel is een bizarre gebeurtenis voor twee Britse toeristen die ik gisteren ontmoette; voor ons het het onderdeel van het dagelijks leven geworden.

Echter zijn er wel nieuwe elementen te bespeuren. De verkiezingsoverwinning van Syriza in januari en de nee van het referendum dragen een duidelijke boodschap uit: dat er een alternatief voor de draconische bezuinigingen moet worden gezocht.

Die boodschap wordt zelfs in het buitenland gehoord en er wordt van alles gedaan om het niet over de grenzen te laten gaan. Politiek links bevindt op een kruispunt. Sommigen willen een stap naar rechts doen, de rest zal doorgaan op de ingeslagen weg.

Manos Avgeridis, een 33-jarige PhD-kandidaat,redacteur bij website ‘Analyze Greece’ en lid van Syriza is teleurgesteld en voelt zich verslagen. ‘Dat is een breed gedeelde stemming binnen de partij’.

Journalist Nick Malkoutzis: 'Syriza leed een grote nederlaag tijdens de stemming gisteravond, waarbij Tsipras maar net het hoofd boven water hield.'

Een flink deel van het kabinet wordt binnenkort herschikt. Manos Avgeridis: 'De deal met Brussel voelt als een coup. We hebben het punt bereikt dat we liever kiezen voor een rampscenario dan deze vernederingen.'

Avgeridis vervolgt: ‘Ik denk dat als Griekenland op dit moment onder deze omstandigheden uit de euro stapt, dat een heftig effect zal hebben op de lagere middenklasse en degenen die al lijden. De situatie kan verbeteren, maar niemand die dat weet.

Tsipras zal moeite hebben om verantwoordelijkheid te dragen en wordt herinnerd als een premier die chaos bracht. 

Ik denk niet dat iemand deze huidige verantwoordelijkheden echt dragen kan en daarom denk ik dat vervroegde verkiezingen en vervolgens alsnog een Grexit hier en nu onverstandig zijn.

De boodschap van Tsipras luidt: de zaken zijn veranderd, de enige optie voor Syriza is om naar het politieke midden op te schuiven, om daarna de overeenkomst met Brussel te sluiten. Intussen kan hij dan de ontwikkelingen bij de EU afwachten, ingrijpen waar nodig en het beste hopen.

De droom van een echt linkse overheid is gefaald an in de huidige omstandigheden is het de beste optie om je aan te passen aan de realiteit. Dit is precies wat een groot deel van Syriza in zijn greep houdt. De ambitie van een linkse regering of een Grexit dat vervolgens die overheid mogelijk maakt, is onhoudbaar.

Dat besef brengt drie opties te berde:

1. Lid blijven van Syriza, Tsipras’ strategie ondersteunen maar je politieke geloof en overtuiging loslaten.

2. Lid blijven van Syriza, lid worden van de linkervleugel van een centrumlinkse partij en zo aan de zijlijn blijven staan, of…

3. De realiteit onder ogen zien en accepteren dat een linkse regering onwerkbaar is, lid worden van de oppositie, omdat het past bij de idealen die je hebt. 

Ik weet nog niet wat ik kies, maar de eerste optie lijkt me echt onherkenbaar voor mezelf…

For English version, click here.

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.