Het Nibud, het Centraal Planbureau (CPB), het ministerie van Sociale Zaken, maar ook de media: allemaal rekenen ze, met het regeerakkoord van de VVD en de PvdA in de hand, de koopkracht voor huishoudens door: wie gaan er op voor- en achteruit? Is het modaal met kinderen, twee keer modaal maar alleenstaand, of een keer modaal plus half modaal?

Voor de buitenstaander lijkt de ingewikkelde kluwen cijfers onbegonnen werk om te ontrafelen. Bovendien lopen de cijfers hier en daar uiteen en is er veel onduidelijkheid. Daar bovenop kunnen we ook nog veel situaties berekenen: die van vorige, en deze week, namelijk het oude en nieuwe regeerakkoord, maar ook het Lente- en herfstakkoord.

De inkomensafhankelijke zorgpremie is sinds gisteren van de baan, maar het tweede kabinet-Rutte zet nivellering (hoewel minder scherp) nog wel door, via ingrepen in de belastingen. De hoogste inkomens worden daardoor het hardst geraakt, hoewel minder hard dan door het oude akkoord, zo rekende het CPB uit.

Is er sprake van koopkrachtplaatjesfetisjisme, en moeten we ons wel blind staren op al die cijfers, omdat voor ieder huishouden een andere situatie geldt? In EenVandaag econoom Mathijs Bouman. Hij stelt:

'Het maakt de discussie kapot. Je voert beleid in het land omdat je iets wil veranderen in de economie, en vervolgens gaat het alleen maar over 'wie betaalt wat', over de herverdelingseffecten en niet meer over de grotere doelstellingen: de economie beter maken, meer welvaart, gelukkiger worden.'

Kijk hier voor het Nibud-rapport. Het CPB-rapport staat hier. In het vernieuwde regeerakkoord is nog steeds sprake van een herverdeling van hoge naar lage inkomens, maar in mindere mate dan bij het oorspronkelijke akkoord.

Bouman: 'Koopkrachtplaatjes laten helemaal niet het hele beleid zien'

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.