“De schuld ligt niet bij mij, maar vooral bij de ander”. Na anderhalve week openbare getuigenverhoren van de parlementaire enquetecommissie Woningcorporaties is dat het meest gehoorde argument.

Na het horen van deskundigen en bestuurders van Woonbron en Rochdale, in de eerste week, is het nu de beurt aan ‘de grote mannen’ van woningcorporatie Vestia. Directeur Erik Staal trapte vorige week af. Volgens hem viel hem niets te verwijten. Hij was weliswaar eindverantwoordelijk, maar kon alleen maar afgerekend worden op ‘volkshuisvestelijke prestaties’. En daar was niets mis mee.

En tja, voor de financiën en hoe het nu precies zat met die derivaten, daarvoor moest de commissie bij financiële man Marcel de Vries zijn. Staal vertrouwde hem blind, las z’n brieven niet eens en tekende bij het kruisje. Spijt over de hele affaire en zijn eigen optreden in het financiële debacle had hij niet. Staal (die Vestia verliet met een afkoopsom van 3,5 miljoen euro) vond spijt een ‘moeilijk begrip’……

Dan zal kasbeheerder Marcel de Vries wel het boetekleed aantrekken, zou je denken. Hij mocht gisteren voor de commissie komen. Maar ook hem trof geen blaam, vond hij zelf. Hij kreeg weliswaar van allerlei partijen geld toegeschoven voor bewezen diensten (in totaal zo’n 10 miljoen euro), maar daar was gewoon belasting over betaald, dus wat was eigenlijk het probleem? En hij had keurig in 9 blokken in een overzichtelijk excel-sheet de derivaten-handel gerangschikt.

Of het allemaal wel kon en mocht of dat het toch een erg riskante handel was met belastinggeld, daar ging hij niet over. Hij was immers niet eindverantwoordelijk. Dat was directeur Erik Staal. En dat Vestia failliet ging, dat was de schuld van de minister. Als minister Spies niet had ingegrepen, had Vestia nu nog bestaan, aldus De Vries.

Alle mannen vegen hun straatje schoon. Het lijkt wel of ze zich allemaal achter de ander verschuilen. En in de gauwigheid zijn vergeten dat Vestia een semi-private instelling is zonder winstoogmerk, die zich vooral moet richten op het bouwen van huurwoningen. Zo kon het gebeuren dat Vestia door de zeer riskante derivatenhandel afstevende op een bankroet.

Door ingrijpen van minister Spies en bijspringen van andere instellingen kon Vestia blijven bestaan en bleef het tekort beperkt tot ‘maar’ 2 miljard euro. Een gigantische schuld, die werd afgewenteld op andere woningbouwcorporaties en niet te vergeten de huurders.

Vandaag hervat de commissie haar verhoren en komen de toezichthouders en bankiers aan het woord. Eens kijken of zij misschien wél weten wie schuld draagt aan deze malaise...

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.