Bruggen slaan, zo heet het regeerakkoord. Het is jammer, ’t wil maar niet lukken. De brug staat permanent open. We verschillen over bijna alles met elkaar van mening, horen we de minister-president vaak zeggen. Inderdaad, zelfs over de vraag of het kabinet er mee moet ophouden zijn de VVD en de Partij van de Arbeid het niet eens.

Onnavolgbaar is dit kabinet. Leg het maar uit aan een uitgeprocedeerde asielzoeker. De BBB (bed,bad en brood)-voorziening blijft bestaan, maar verdwijnt ook. Ik ga de uitleg van de VVD en die van de PvdA hier maar niet verder ontleden.  In principe is elk compromis van dit kabinet op twee manieren uit te leggen. Regeren is voor premier Rutte vooral in-beweging-blijven, ook al is het niet te begrijpen dat er zowel vooruit als achteruit wordt gelopen.

Zo is de flexwet bedoeld om meer mensen aan een vaste baan te helpen. In praktijk betekent het dat werkgevers het contract van flexwerkers massaal opzeggen. Zo wil de PvdA (voorzitter Spekman) dat het grootkapitaal wordt aangepakt en daarom gaat de genationaliseerde ABN AMRO-bank naar de beurs. De marktwerking in de Zorg moet gestopt worden, hoor ik bij de PvdA en daarom ligt het primaat van de Zorg bij de verzekeraars. Er is geen touw meer aan vast te knopen.

Het is sneu dat het compromis over het asielbeleid, nog voordat het goed door iedereen is doorgelezen, al wordt afgebrand. Maar het is ook sneu dat de regeringspartijen, maar niet willen erkennen dat VVD en PvdA elkaar ideologisch het licht in de ogen misgunnen.

Wat zou ik graag net zo opgewekt willen zijn als Mark Rutte. Wat zou ik graag in zijn werkelijkheid van een wereld zonder conflicten willen leven. Maar soms denk ik toch ook: dat kabinet bestaat helemaal niet, ook al vergadert het elke vrijdag in de Trêveszaal op het Haagse Binnenhof.  

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.