Wat hebben de gemeentelijke financiën, een bezoek van prinses Máxima aan IJsselstein en Europese verkiezingen met elkaar te maken? Toeval, omdat het alledrie op één dag actueel was. En…: gevoel!

Donderdag 4 juni begon voor mij met een afspraak in het IJsselsteinse ‘financiële hol van de leeuw’. Bij zwaar financieel weer haalt wethouder Peter Doesburg het lokale nieuws en als het financieel goed gaat, beheert hij achter de schermen kundig als altijd het IJsselsteinse financiële en culturele goed. Deze keer toch goed nieuws in the picture: Op de financiële ranglijst van Utrechtse gemeenten is IJsselstein gestegen van plaats 28 - één na laatste - naar plaats 14. Een mooi resultaat. Bij het aantreden van Doesburg, drie jaar geleden, stond IJsselstein onder curatele met een structureel tekort van 3 miljoen euro. Doesburg werd gevraagd om IJsselstein weer financieel op de rails te zetten. En dat heeft hij gedaan. Mét gevoel. Hij was degene die slapeloze nachten kreeg, al een half jaar voor de kredietcrisis wereldnieuws werd. IJsselstein had 7 miljoen euro op de tot dan toe betrouwbare IJslandse bank staan. Zonder reden - alleen vanwege het gevoel en de slapeloze nachten - werd het geld twee dagen later op verzoek van Doesburg teruggeboekt naar Nederland. Net op tijd: IJsselstein ontsnapte de dans! Nu de kredietcrisis nog...

Nog onder de indruk van het feit dat een wethouder niet altijd op cijfers en berekeningen afgaat maar ook zijn gevoel volgt, liep ik het stadhuis uit. Daar kwam ik terecht in de afzetting rond een koninklijke auto: prinses Máxima was op bezoek in het naastgelegen Fulcotheater voor een congres over microkrediet. Een buitenkansje om dichtbij foto’s te maken, met weinig publiek en pers, want er was geen ruchtbaarheid aan haar bezoek gegeven. Het wachten duurde onverwacht een uur langer dan het geplande kwartier. Tijd genoeg om naar huis te gaan om een andere camera op te halen. Ik negeerde het vage gevoel dat ik dan de boot zou missen... Dom! Ik miste het gouden moment, want de prinses was onverwacht net vertrokken toen ik – ruim binnen de planning – terugkeerde.

Stevig uit mijn humeur – waarom had ik mijn gevoel genegeerd? – ging ik een paar uur later naar de stembus, met een vrije avond voor de boeg om op televisie de uitslagen te volgen.

Stomverbaasd hoorde ik de luchtige en bijna gevoelloze reacties van de twee partijen met de grootste verliezen. Niet de hand in eigen boezem steken, maar wijzen naar de winnaars. Het CDA is nog steeds de grootste partij en volgens de PvdA zegt de Europa-uitslag niets over de Nederlandse politiek. Alsof verkiezingen geen signaal zijn. Een ‘gevoelig’ fractieleidersdebat volgde: gespreksleider Ferry Mingelen kon de verhitte discussie nauwelijks in de hand houden. Met verhitte gezichten, ingehouden woede, sarcasme en koele arrogantie vielen de politici over elkaar heen.

Zou Wouter Bos met de verkiezingsuitslagen van heel Europa op zijn nachtkastje inmiddels toch slapeloze nachten hebben? Regeren is vooruitzien en de gemeenteraadsverkiezingen komen eraan in 2010, tenzij die uitslag volgens hem ook niets zal zeggen over de mening van de kiezer over de Nederlandse politiek. Gevoelloos? Zelfbedrog? Dream on! Als mijn gevoel me niet bedriegt, dan...

Dit weblog journaliste Lysette Verwegen staat van, samen met de andere logs, uitzendingen en biografieën van IJsselsteiners, ook op de speciale IJsselstein-website van EénVandaag.

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.