Vroeger is nooit leuk. Beter dan nu is het zelden geweest. En als je er al met plezier aan terugdenkt, is het juist weer jammer dat het voorbij is. Hoe dan ook, aan vroeger heb je niks. Toch moet ik nu heel erg aan vroeger denken. Niet aan Cort van der Linden, Gerbrandy, de soepsnor, Drees of Dries van Agt. Maar plots denk ik terug aan de formatie van 2012. Ook toen las de Koning een Troonrede voor van een demissionair kabinet, vlak na verkiezingen, met de formatie in de beginstand.

Calvinisme
Het klonk overigens als altijd en zoals de Troonrede over enkele  dagen ook zal klinken: het gaat iets beter maar er is nog een hoop werk te doen. Jeetje, wat zou ik de Koning graag eens horen zeggen: “Het gaat zó goed, dat we eindelijk weer eens flink kunnen uitgeven. En dat gaan we het komend jaar ook doen…”. Het Calvinisme druipt er altijd vanaf op de Derde Dinsdag in september.

We staan altijd voor  een ‘enorme opgave’ (2012), of er zijn ‘specifieke problemen van structurele aard’ (2013), er is nog steeds een ‘tekort’ (2014), mogen we ‘niet achterover leunen’ (2015), staan we voor ‘bedreigende en onvoorspelbare ontwikkelingen’ (2016). Over vroeger gesproken en leuk?

Politieke viagra
Terug naar de formatie toen, die met Henk Kamp en Wouter Bos. Kritiek was er, vooral op dat idiote kaartspel, het grote uitruilen. Hoe het precies is ontstaan, weet ik niet. Of er een soort politieke viagra aan de speeltafel werd geslikt, of niet, feit is dat er in korte tijd een verliefd stel bij Pauw en Witteman aan tafel zat met een Regeerakkoord. Rutte en Samsom keken met een blik alsof zij onlosmakelijk in de politieke echt waren verbonden tot de dood hen zou scheiden.

Bekeken vanuit het nu, om tranen van in de ogen te krijgen. Het is waar: Mark Rutte van de VVD is er met de bruidsschat vandoor en Diederik Samsom van de PvdA zit alleen thuis, maar het was toch wel een relatie waar wat uit kwam. Zie de demissionaire begroting van nu. Tekort opgegaan in de wolken, iedereen krijgt er wat bij, ook al kan je er niet van op vakantie, maar het huis is aan kant en alles is pico bello in orde. Zo lijkt het in elk geval, en laat ik er nu eens niet te zuinig over doen.

Neem dan die vier partijen nu. Dat gedoe daar in de Stadhouderskamer roept bij mij het gedateerde gezegde op over die twee geloven op één kussen: daar slaapt de duivel tussen. Zoiets is het. Dag in dag uit het wantrouwen afdekken met woorden. En niet te vergeten talloze rekensommetjes. Ik ben vergeten wat er aan mij precies werd gelekt, maar ik geloof dat er nu al zo’n 35 koopkrachtvarianten op tafel liggen, en de variant waar iedereen het over eens is zit er nog niet tussen.

Kortom, dat kabinet van toen, van vroeger, uit  2012, was zo gek nog niet. Ook ik heb wel eens anders gedacht en anders gesproken. Het is waar dat het soms dreigde te vallen, maar het is daarentegen het langstzittende geworden.

Hoera
Misschien dat de Koning in de Ridderzaal  plots eigen initiatief neemt en zegt: “Leden van de Staten-Generaal, wat daar in de Stadhouderskamer precies gebeurt zal mij een zorg zijn. Dit demissionaire kabinet is na het uitspreken van mijn Troonrede weer gewoon missionair, en wie mee wil doen mag aanschuiven. Maar bovenal gaan wij allen over tot de orde van de dag.” 

Hoera, Hoera, hoera.

Kees Boonman, politiek commentator EenVandaag en presentator van Kamerbreed elke zaterdag om 13:00 uur.

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.