‘Dus jij werkt aan diversiteit, met je blonde haar en blauwe ogen?’, werd me laatst gevraagd op een banenmarkt voor allochtone vrouwen. Ik merkte dat ik in de verdediging schoot. Ja, ik heb affiniteit met diversiteit en ja, ik heb een jaar van mijn studie besteed aan hoe allochtone jongeren nieuws zien. Maar waarom zou ik me eigenlijk moeten verdedigen? Het lijkt me toch bijna de kern van het probleem als diversiteit puur gezien wordt als aangelegenheid voor en door mensen ‘met een kleurtje.’

Ik begrijp dat het het andere uiterste ook niet goed is. Te vaak maakt een hoofdzakelijk blanke middenklasse zich hard voor diversiteit (in de media) en zijn redacties van tv-prorgamma’s over het algemeen ook niet erg multicultureel. Sommige mensen ‘met een kleurtje’ die wél de weg naar de media weten te vinden, krijgen het label ‘excuusallochtoon’ of zien het als een grote verdienste bijvoorbeeld de eerste Marokkaan op tv te zijn. Hier hebben we het al jaren over, net als de discussie over een weinig gebalanceerde afspiegeling van minderheden in de media. Ik ontken natuurlijk niet dat dit voor een groot deel een terechte discussie is.

We zijn in een vicieuze cirkel beland van heersend wantrouwen van bepaalde groepen jegens de media door negatieve beeldvorming, waardoor men zich niet altijd even graag laat horen en zich zo nog minder herkent in het programma-aanbod. De vraag is: wat gaan we er aan doen? Hoe buigen we die jarenlange discussie om tot een nieuwe balans? In mijn streven naar diversiteit in het EenVandaag Opiniepanel loop ik continue tegen deze discussie aan en ik ben ook blij met alle feedback. Maar nu is het tijd voor een stap verder.

Gelukkig sta ik daarin niet alleen. Vlak voor de kerst hadden we een meeting met Islamitische vertenwoordigers van o.a. ISBO, CMO, Peritus en Moslimmedia, onder andere over hun bijdrage aan een diverser panel. Bij binnenkomst zat de sfeer er al meteen goed in, toen ik als reactie op mijn constatering dat ze met veel gekomen waren kreeg: ‘Tja, de islamisering hè?’

Dat van positieve ‘islamisering’ in de media absoluut geen sprake is, werd wel duidelijk uit de rest van de discussie. Mensen hebben niet (meer) het gevoel op een succesvolle manier te kunnen opboksen tegen de beeldvorming in de media en een iemand suggereerde zelfs een strategie van de media om minderheden in een kwaad daglicht te plaatsen of om Hilversum ‘blank’ te houden. Godzijdank waren de meeste aanwezigen bereid om naar de toekomst te kijken. Actief meedachten om ook hun achterban te enthousiasmeren hun stem te laten horen in het EenVandaag Opiniepanel. ‘Voor elke stap tot toenadering van jullie kant, moeten wij er twee zetten’, zei één van aanwezigen.

En dat is ook precies waar ik me het komende jaar voor ga inspannen. Stappen vooruit zetten in de journalistieke missie om via het opiniepanel een platform te bieden aan mensen die hun mening op dit moment nog te weinig terugzien in de media. Gelukkig is dit niet alleen mijn missie, maar een gezamenlijke verantwoordelijkheid. Ondanks critici die alles dat met diversiteit te maken heeft in het hokje ‘allochtonenknuffelen’ of ‘linkse hobby’ stoppen. ‘Disagree with a smile en dwingen tot debat’ (Rene Dahan in Diversiteit als uitdaging).

Een quote van Halleh Ghorashi vind ik in deze ook toepasselijk: ‘Media spelen grote rol in de overwegend negatieve beeldvorming, maar immigranten moeten zelf ook iets doen om media van repliek te dienen.’

Wat mij betreft is daar nu een goede eerste stap toe gezet.

Een goed 2011!

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.