Bert Maalderink: ‘Het is niet mijn bedoeling om iedereen van zijn sokkel te halen’

‘Snerpende stem, onbedaarlijke eikel, dom gelul.’ Voor Studio Sport-verslaggever Bert Maalderink zijn zelfs Facebookgroepen opgericht met de titel ‘Stop Bert Maalderink’. Niet iedereen is even groot fan van zijn manier van interviewen. Maar ze zijn er wel: de bewonderaars. Die roemen zijn ‘open vizier, zijn oprechte nieuwsgierigheid en zijn humor.’  In EendVandaag een gesprek met geboren Achterhoeker en Normaal-fan Maalderink, die een minderwaardigheidscomplex wist te vermijden door simpelweg kritische vragen te stellen.

Ook al was Oranje deze zomer niet aanwezig op het WK voetbal, hij was wel in Rusland, waar hij vooral het Belgische elftal en het Australische team van coach Bert van Marwijk heeft gevolgd.

Kritiekloos

Maalderink zit er niet echt mee, al die mensen die hem vertellen dat ze zijn manier van vragen stellen maar niks vinden: “Het zijn vaak anonieme critici die alleen maar veel hits willen hebben op Twitter. Als ik mensen tegenkom die mijn manier van reportage maken niet goed vinden, dan ontstaat daar een normaal gesprek over. En dan vinden ze mij een aardige kerel, wat natuurlijk niet meer dan waar is.”

“Het is niet mijn bedoeling om iedereen van zijn sokkel te halen, maar je mag die mensen best eens kritisch bevragen. Dat vinden ze vaak ook heel leuk. Je wordt er toch schijtziek van als je de hele dag kritiekloos wordt bevraagd. En het is ook goed voor hem. Ze komen ook vaak beter uit hun woorden. En, dat is dan mijn leed: ze komen er dan ook beter uit dan ik.”

Minderwaardigheidscomplex

De sportverslaggever volgde in Rusland dus vooral de Belgische ploeg. En dat beviel hem prima: “Die Belgische spelers zijn veel ingetogener dan de Nederlandse spelers. Die Nederlandse arrogantie werkt vaak in het voordeel van de Nederlanders. Het tegenovergestelde werkt vaak in het nadeel van de Belgen. Belgen, en dat is ook mijn motto, gaan altijd uit van het slechtste, dan kan het alleen maar meevallen. Dat is niet zo goed als je wereldkampioen wilt worden. Misschien moet je denken: als je niet de finale haalt, is het mislukt. Met dit team hadden ze wel wat meer arrogantie mogen uitstralen. Aan de andere kant, dit zijn hele sympathieke jongens.”

Maalderink komt al vanaf zijn twaalfde bij De Vijverberg in Doetinchem, het stadion van De Graafschap. “Het mooie aan De Graafschap is dat het een ontzettende regioclub is. Superboeren! Dat is een geuzennaam. Mensen die zichzelf geus vinden, hebben een beetje een minderwaardigheidscomplex. Het heet hier niet voor niets de Achterhoek. Ver weg van het westen. Dan denk je al snel: daar weten ze het beter. Maar dat is niet zo.”

Tegengas

“Mijn houding is in de Achterhoek ontstaan”, zegt Maalderink. “Er zit wel wat tegengas in mij. Ik neem niet snel genoegen met een antwoord. Je moet je niet naar de slachtbank laten leiden. Je moet niet achter het touw aanlopen, je moet zelf aan het touw trekken.”

In het dorp Hummelo in de Achterhoek staat een standbeeld van de band Normaal, zijn muziek- en jeugdhelden. “Zij deden wat normaal is: in je eigen taal zingen en dat was voor ons een aardverschuiving. Ik ben vrij lyrisch over deze mensen. Zij schopten overal tegen aan.”