Anti Rook Radicalisering

Zijn ze nou helemaal gek geworden? Dat was het eerste wat ik dacht toen ik van de nieuwe Stivoro anti-rook campagne hoorde, 'Roken doe je buiten'. Stivoro, de Stichting Volksgezondheid en Roken, heeft na jarenlang zeuren en lobbyen het al voor elkaar gekregen dat roken in de horeca aan banden zal worden gelegd. Geen gezellig sigaretje meer in de kroeg, geen lekkere sigaar meer na een diner en geen pijpje meer roken in de chesterfields van de sociëteit.

Goed, doel bereikt zou je zeggen. Je mag nu officieel nergens meer binnen roken, op een afgesloten bushokje ergens op de gang na. Voor de rest word je als roker naar buiten verbannen. Behalve natuurlijk in je eigen huis; want gelukkig mag je daar nog altijd zelf bepalen wat je wel en niet doet. Toch? Stivoro denkt daar dus heel anders over. Was het vroeger nog 'Roken? Daar komen we samen wel uit!' nu is het credo; 'Roken doe je buiten'. Ook thuis, vooral thuis! De radicalisering van de anti rooklobby. Niks meer samen overleggen met je huisgenoten of ze het erg vinden dat je een sigaretje opsteekt. Nee; als roker ben je gewoon een asociale paria die zo snel mogelijk uit huis dient te worden verbannen. Ongedierte, weg ermee.

Maar het kan nog gekker. Clean Air Now, die andere anti-rook-club, heeft óók iets bedacht. Het moet maar eens afgelopen zijn met het roken op terrassen, vinden zij. Nu mag je dus ook niet meer buiten roken?! Waar moet je als tevreden roker dan naartoe? Ondergrondse bunkers? Bovengronds, maar dan wel graag ergens voorbij de dampkring? Na het lezen van een interview met Morris Tabaksblat in de Volkskrant van vandaag word ik gesterkt in mijn gevoel dat er iets niet klopt. De kop van het artikel luidt; 'Goed doel heeft belang bij in stand houden leed'. En zo is het maar net. Je ultieme doel (rookvrije horeca) bereikt? Dan verzin je toch gewoon wat anders? Maar de volgende keer misschien onderling even overleggen waar je campagne tegen gaat voeren.

Want niet-roken, daar komen ze voorlopig samen niet uit.