Het kan je niet zijn ontgaan: het is vandaag 40 jaar geleden dat Elvis Presley is overleden. Veel mensen weten nog waar ze waren op het moment dat ze het hoorden. Mijn moeder stond in de slagerij toen ze het op de radio hoorde. Ze moest huilen. Het is dan ook door mijn moeder dat ik fan ben geworden van een man die al overleden was toen ik nog moest worden geboren.

‘Wie is dit, Lammert?’ Mijn moeder draait de volumeknop van de stereoinstallatie vol open. Een gekke, beetje iele stem schreeuwt door de woonkamer.

“Well since my baby left me, I found a new place to dwell…”

Ik hoef niet eens te luisteren of na te denken want ze vraagt dit altijd maar bij 1 man. ‘Elvis mama’, zeg ik en ik wijs naar de poster die ze van hem op de deur van de woonkamer heeft opgehangen. Een zwart-wit foto van een man in een geruit overhemd die met een stralende lach recht in de camera kijkt. ‘Elvis de pelvis’. Geen idee wat het betekent of wie hij daadwerkelijk is.

Maar al snel wordt Elvis net zo vertrouwd voor me als de zon die elke dag opkomt. Ik verzamel alles van hem en zijn levensverhaal leert mij lessen.

Dromen volgen

Dat je nooit je dromen op moet geven bijvoorbeeld. Veel mensen denken dat Elvis in één dag tijd wereldberoemd is geworden. De ene dag reed hij in een truck van het electriciteitsbedrijf, de andere dag was hij een ster. Maar zo is het natuurlijk niet gegaan. Tussen het moment dat hij voor het eerst een plaatje opnam bij de Memphis Recording Service in de Sun studio en het moment dat hij zijn eerste hit had zat bijna een jaar.

Een jaar waarbij hij bijna iedere week wel even langs ging bij de studio om te kijken of ze iets voor hem hadden. Een jaar waarbij hij zijn droom nooit liet varen, nooit het idee opgaf dat hij een zanger was in plaats van de electriciën of pickuptruck chauffeur die hij op dat moment daadwerkelijk was.

Geen hokjes bij Elvis

En Elvis leerde me bijvoorbeeld ook dat je nooit in één hokje hoeft te passen. Elvis was de rebelse Rock & Roll artiest, maar ook de ideale schoonzoon. Het sekssymbool, maar ook de gospelartiest (de enige Grammy die hij ooit in zijn leven kreeg was voor zijn album met spirituele liedjes).

Kortom: Elvis is alles en alles is Elvis. Hij is de vleesgeworden American Dream. Opgegroeid in armoede en uitgegroeid tot de grootste ster die de wereld ooit heeft gekend. En hij is de vleesgeworden Griekse Tragedie. Want het liep natuurlijk niet goed met hem af. Alhoewel, zijn dood was op 16 augustus 1977 misschien wel zijn beste carriéremove ooit. Want zo werd Elvis onsterfelijk.

(Een uitgebreidere aangepaste versie van dit verhaal staat gepubliceerd in het boek ‘Elvis en ik’ dat deze week is verschenen: https://www.bol.com/nl/p/elvis-presley-en-ik/9200000076273472/)

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.