Je hoort er weinig over, maar de Fransen gaan dit weekend wéér naar de stembus. Dit keer kiezen ze hun Kamerleden van de Eerste en Tweede Kamer (de Assemblée en de Senaat). Kortom: het parlement dat beslist of de nieuwe president Macron zijn plannen ook mag uitvoeren.

Nu wil het toeval dat de Fransen een president gekozen hebben die anderhalf jaar geleden nog geen partij had, nog nooit ergens voor was gekozen en die nu weer een kunstukje wil uithalen. Hij wil met zijn eigen partij 'La république en marche’ een meerderheid halen in beide Kamers. 

Moordend tempo

Daarvoor heeft zijn organisatie de afgelopen weken in een moordend tempo 577 kandidaten voor de Assemblée en 321 kandidaten voor de Senaat moeten werven, screenen en selecteren. Die moeten het nu allemaal in hun districten of conscriptions gaan opnemen tegen de gevestigde partijen.

Wie dacht dat de PVV-fractie of ooit LPF-fractie een bonte verzameling avonturiers was wegens de korte termijn en de kleine kring waarbinnen ze geworven werden, die moet de komende tijd eens gaan letten op de mensen van ‘En Marche!’ 

Het team van Macron lijkt niet te kiezen voor ervaren kandidaten van andere partijen die zich nu willen aansluiten bij de charismatische nieuwe president. Nee, hij wil met zijn eigen partij en zijn eigen nieuwe mensen een meerderheid halen. De peilingen wijzen er momenteel op dat hem dat in principe ook kan lukken. 

Kleine revolutie

Het is afwachten want de uitkomst van deze 'elections legislatives’ is veel minder voorspelbaar, en de opkomst is vaak laag. Maar het zou alweer een ongekende prestatie van Macron zijn, als hij straks ook over een parlementaire meerderheid kan beschikken van zijn eigen achterban, is er voor het eerst in lange tijd een president die Frankrijk ook echt zou kunnen hervormen.

Het is wel even afwachten hoe al die nieuwkomers het gaan doen, hoe lang ze in de ban blijven van één charismatische leider. En hoe de politieke tegenstanders van Macron, met alle politieke ervaring in hun netwerken, zich gaan verhouden tot de nieuwe president. 

Maar het lijkt erop dat de aankomende weken er op 11 en 18 juni opnieuw een kleine revolutie voltrekt in Frankrijk. En je hoort hier en daar zelfs Engelsen, die de de bestuurlijke chaos in hun land met lede ogen aanzien verzuchten: ‘hadden wij maar een Macron.'

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.