Hoofdpijndossier banlieues: uiting van Frans trauma?

De banlieues zijn de pijnlijke plek van Frankrijk, in enorm tempo gebouwd in de 30 jaar na de oorlog en daarna een soort dumpplek geworden van alles wat er in het 'mooie' Frankrijk niet bij hoort. Eens in de zoveel jaar gaat het mis, dan gaan mensen de straat op en ontstaan er rellen. Dat zijn de momenten dat we in de media iets zien over de banlieues, maar verder negeren pers en de politiek de wijken behoorlijk.

De uit Engeland afkomstige schrijver Andrew Hussey schreef een boek over de buitenwijken. Als buitenstaander maakte hij een analyse over 'het probleem' van de banlieue. Waar ging het mis en is er nog iets aan te veranderen? En welke rol speelt de politiek, welke presidentskandidaat speelt het best in op de zorgen die mensen hebben over de problemen in de wijken?

In Parijs zijn de banlieues ongeveer even groot als het centrum van de stad. En de inwoners kampen vaak met grote problemen, zoals werkloosheid, armoede en uitzichtloosheid. Ook is de verhouding tussen de politie en minderheidsgroepen er veel slechter dan bijvoorbeeld in Nederland. Minderheden worden vaker gecontroleerd en controles lopen vaker uit de hand. 

Volgens schrijver Andrew Hussey zijn de problemen tussen Fransen en minderheidsgroepen in de banlieues niet sociaal-economisch van aard, maar grijpen ze terug op het koloniale verleden van Frankrijk. Met name de scheiding van Algerije, waar een extreem bloedige periode van terreur en repressie aan voorafging, is een trauma dat volgens Hussey nog doorleeft in de banlieues en de manier waarop Franrkijk er mee omgaat.

In EenVandaag wandelen we met Hussey door Parijs en spreken we Farid Ghassouli, jongerenwerker in de Parijse banlieue Aulnay-sous-Bois.

Lees hier een artikel van verslaggever Sjoerd Fennema over de vijf belangrijkste kandidaten van de Franse presidentsverkiezingen: