Vergeet de rellen, vergeet de chaos en vergeet de uitgezette minister. Het is dit zinnetje dat ik maar niet uit mijn hoofd krijg.

De sfeer is zaterdag rond middernacht nog gemoedelijk. Minister Kaya zit in haar gepantserde auto achter het consulaat. De meeste Turkse Nederlanders die ik aanklamp reageren vriendelijk en zijn best bereid om een praatje te maken. Tot ze horen dat ik journalist ben. De standaardreactie: ‘We hebben van tevoren afgesproken dat we niet met jullie praten.’

De enige die wel wat wil zeggen roept: ‘Waarom mogen die PKK strijders hier wel demonstreren  en wij niet? Wat hebben we jullie aangedaan? Wij zijn het enige moslimland met macht en dat kunnen jullie niet hebben.’ Dat hij zijn verhaal doet gaat niet ongemerkt voorbij. Met een vlag wordt de telefoon waarmee ik het film bijna uit mijn handen geslagen Een grote groep mannen vormt al snel een kring om ons heen. De sfeer slaat om en dit keer moet ik het gesprek snel  zelf afkappen.

Dat er blijkbaar een afspraak is om niet met journalisten te praten is het terugkerende thema van de avond. Het is op zichzelf niet zo vreemd dat veel mensen geen zin hebben om met een journalist te praten. Maar er zijn altijd wel mensen te vinden die dat wel wel willen. Alleen nu is het bijna onmogelijk.

Bijna iedereen heeft het over “van tevoren afgesproken.” Dat zinnetje in combinatie met de grote hoeveelheid pro-Erdogan stickers die veel mannen op hun jas hebben geplakt geeft me het gevoel dat ik getuige ben van een georganiseerd protest.

Zeker weten doe ik het niet, maar het zou niet de eerste keer zijn. In Rotterdam hebben ze een paar maanden geleden al ontdekt hoe snel de Turkse gemeenschap een protest kan organiseren. Na de staatsgreep in Istanboel stroomt de stoep voor het Turkse consulaat rond middernacht ook al vol met demonstranten. Via WhatsApp, Twitter en Facebook is het protest razendsnel georganiseerd. Iets wat trouwens niet alleen de Turkse Nederlanders doen. Een paar maanden daarvoor loopt het al uit de hand als supporters van Feyenoord via Facebook een protestmars organiseren bij de Kuip.

De woede en frustratie onder de groep Turkse Nederlanders in Rotterdam is groot. Rond 01:00 uur slaat de vlam in de pan als de Turkse minister net onder politiebegeleiding is vertrokken. De barkrukken en stoeptegels vliegen letterlijk om me heen. Een gesprek voeren is nu helemaal onmogelijk geworden.

Daardoor blijft wat mij betreft de belangrijkste vraag van de avond onbeantwoord. Zijn we getuige geweest van een door de Turkse president Erdogan geregisseerde voorstelling? Zolang de betogers hun kaken stijf op elkaar houden blijft het gissen.

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.