In de serie 'Van Nul tot Nu' een gesprek met de vrouw van Samir A., Abida. Samir A. zit nu in Vught een jarenlange gevangenisstraf uit voor het voorbereiden van terroristische aanslagen in Nederland. Verslaggever Willem Jan Bloem spreekt met Abida over haar leven sinds de arrestatie van haar man, met wie ze twee kinderen heeft. Hoe kijkt ze terug op de afgelopen jaren? Is ze milder geworden of juist radicaler? Het extra materiaal staat onderaan op de detail pagina van dit item.

'Ik hoop nog steeds op meer begrip tussen de westerse en Arabische wereld. Het is niet dat ik zit te wachten dat er weer een aanslag komt en dat ik het heerlijk vind om al dat leed te zien. Dat is niet wat ik zeg, ik zeg: mensen word eens wakker, kijk eens in wat voor wereld je leeft en hoe komt het dat dat soort dingen gebeuren. Andersom geldt het namelijk ook, als een westers volk zo onderdrukt zou worden (als het Palestijnse volk red.), als ze voor hun ogen familieleden verkracht en gemarteld zouden zien worden. Mensen zijn mensen. Sommige mensen laten het erbij zitten, anderen nemen wraak. Dat zie je niet alleen bij moslims, dat zie je overal.'

Om niet herkend te worden op straat, draagt Abida tijdens de opnames een nikaab. In het dagelijks leven alleen een hoofddoek. 'Ik wil een zo normaal mogelijk leven leiden met mijn kinderen. Dat lukt aardig, omdat niemand weet dat ik zijn vrouw ben.' Haar kinderen beginnen nu op een leeftijd te komen dat ze vragen gaan stellen over de afwezigheid van hun vader. Abida: 'Ik vertel hen dat hij chronisch ziek is, dat hij behandeld wordt voor zijn ziekte en dat hij ergens anders woont. Ze zijn niet anders gewend dus dat is niet raar voor ze. Mijn oudste zoontje begint nu wel te vragen naar zijn vader. Wanneer komt hij thuis? Waarom moeten we altijd naar hem toe? Waarom komt hij nooit naar ons toe? Dan laat ik het toch altijd in het midden, hij is nog te klein. Ik leg uit dat papa thuis komt als ze in groep 3 of 4 zitten of als ze weer een beetje zijn gegroeid. Dan zeggen ze vaak: kijk eens hoe lang ik al ben! Is dat niet groot genoeg? En dan zeg ik: nog een klein beetje groeien, nog een beetje meer boterhammen eten en dan komt papa thuis.'

Een toekomst in Nederland ziet Abida niet voor haar gezin, als Samir A. in 2013 vrijkomt. 'Opnieuw beginnen gaat ons onmogelijk gemaakt worden. We moeten het geluk ergens anders zoeken. Er bestaat geen vrijheid van meningsuiting voor ons. We willen een plek vinden waar we ons veilig voelen, maar die is er niet.'

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.